یک شب از قافله ی چشم تَرش جا ماندم

در بیابانِ غمـــش بی کس و  تنهـــا ماندم

عطـش عشق ، دگر باره به جانم افتاد

تشنه ، نزدیکِ تنِ تشنه ی صحرا ماندم

آسمان تیره ، زمین گرم ، هوا بغض آلود

دور شد قایق و من خیره به دریا ماندم

عمـــر دیروزم اگــر رفت نباشد گله ای

داد از امـروز که در حسرت فردا ماندم

دلم از دست دلش پیر و زمین گیر شده است

ظــاهـــــرا تــازه و شـــــــادابم و بـُرنا مـاندم

من که خود قافــله سـالار نگاهــش بودم

یک شب از قافله ی چشم تَرش جا ماندم

http://hoor63.parsiblog.com//

نوشته شده در دوشنبه 92/5/28ساعت 8:55 عصر توسط طرحـــ ـــواژه نظر ( بدون ) |